De carrièreswitch van Giovanni Seynhaeve: over minder en anders werken en over omdenken

Van meubel- naar thuiszorg

Giovanni is de partner van Elke Olivier, directielid bij Femma. Samen hebben ze drie kinderen. Lennaert, een puber van 15, Ellenoor, een tiener en Korneel, de jongste van negen. Die laatste vraagt wat meer zorgen. Om die reden nam Giovanni ongeveer negen maanden geleden 4/5de ouderschapsverlof op. Elke is de grootste kostwinner in het gezin, dus het was logisch dat hij zou snoeien in zijn werkuren.

Hij werkte toen nog in een meubelfabriek. Een mannenbastion, zo zegt hij zelf: “Ik werkte in de spuiterij en behandelde badkamermeubels met olie. Geen ongezond werk, wel eenzaam want ik stond alleen aan de werkbank. Bovendien moest ik na mijn deeltijds ouderschapsverlof, opnieuw voltijds werken. Ik zag dat niet zitten want ik wou net bewust meer tijd vrijmaken voor ons gezin. En ook de denkpiste onderzoeken om mijn hobby’s professioneler aan te pakken.

Ik ben op zoek gegaan naar ander werk. Via de VDAB ben ik bij Familiehulp terecht gekomen. Sinds twee weken ben ik aan de slag in de thuiszorg.”

Van één naar tien werkvloeren

De carrièreswitch is vers. Hoe bevalt het Giovanni tot nu toe?

“Het is nog nieuw maar ik doe het graag. Het is vooral veelzijdig werk. Ik heb niet één werkvloer maar ik kom over de vloer bij acht tot tien verschillende werkplekken. Het is een sociale job. Je wordt je meer bewust van hoe de maatschappij in elkaar zit, hoe mensen leven. In tegenstelling tot een fabriek. Daar zit je in een bubbel. Ik krijg ook veel waardering van de mensen bij wie ik over de vloer kom. Als je dit soort werk graag doet, kan ik het alleen maar aanraden.”

Ze zijn in de minderheid, de mannen die in de thuiszorg werken. Volgens Giovanni is het tij aan het keren. Steeds meer mannen kiezen bewust voor een carrière in de zachte sector. Toch blijft de stereotiepe beeldvorming hardnekkig. Giovanni beaamt dit. Zijn carrièreswitch werd in zijn omgeving niet overal goed onthaald. “De meningen zijn verdeeld. Sommigen vinden het knap. Anderen vinden het echt niet kunnen. Dat is jammer want ik heb bewust voor deze job gekozen. Ik wou gelukkiger gaan werken. Meer voldoening halen uit wat ik doe. Voor iedereen is dat natuurlijk anders.”

Bewuster omgaan met tijd

Sinds begin dit jaar werkt Elke, de partner van Giovanni ook minder uren.  Veranderde dit iets aan de onderlinge taakverdeling?

“Die is min of meer dezelfde gebleven. We blijven bij onze talenten. (lacht) Zij kookt en doet de was, ik de rest. En verder is de situatie geleidelijk aan veranderd. Het is niet zo dat we plots tien uur over hadden in ons gezinsleven. Uiteraard verloopt alles relaxter. We hebben meer ademruimte. Bovendien zijn we bewuster met onze tijd bezig. We plannen ook meer op voorhand.”

Dat bewuster omgaan met tijd, is een van de speerpunten van Femma. Alle collega’s registreren een aantal keer per jaar hun tijd. Ook de partners meten mee. Wat is Giovanni hierbij opgevallen?

“Voor mij persoonlijk, dat ik veel tijd aan mijn hobby’s besteed en dat ik die niet deel met Elke. Dat moet anders. En ook dat dat we te veel tv-kijken. Al proberen we dat bewust tot een minimum te beperken. Het is soms een te gemakkelijk tijdverdrijf.”

Creatieve uitlaatklep in LEGO

Dat er veel van Giovanni’s tijd in zijn hobby’s kruipt, is een understatement. Drie hobby’s heeft hij. Hij is gitarist bij de postrockband Bantha. Geen hobbygroepje want onlangs brachten ze hun eersteling uit. Wekelijks gaat hij samen met een vriend de hort op met het straattheatergezelschap Ampersand. En dan is er ook nog LEGO. Allesbehalve kinderspel. 100.000 blokjes zaten er in zijn laatste creatie, een sprookjeskasteel waar hij vijf jaar aan werkte. “Ik heb die creatieve uitlaatklep nodig,” zegt hij. “Als compensatie voor het harde werk. Want ook al werk ik zogezegd in de ‘zachte’ sector. Het werk is zwaar. Veel mensen onderschatten huishoudelijk werk. Twee huizen op een dag, schrobben, poetsen, strijken … dat is fysiek best pittig.”

Omdenken

Maar klagen, doet hij niet. Dat staat niet in zijn woordenschat. Als uitsmijter geeft hij nog een metafoor. Over mensen en kousen. “Je hebt twee soorten mensen”, zegt hij. “Zij die een gat in hun kous erg vinden. En mensen die menen dat er nog heel wat kous overblijft zonder gat.”

Giovanni behoort duidelijk tot de tweede soort kousendragers. Zij die zich niets aantrekken van gaten en elke dag koesteren alsof het Kerst is, of Vaderdag.